Natuurlijk of toch liever medicijnen?

In principe is bovenstaande vraag onjuist. Het geeft wel weer hoe er de afgelopen pakweg dertig jaar tegen de medische begeleiding in de duivensport wordt aangekeken. Het heeft er alle schijn van dat deze controverse kunstmatig in stand wordt gehouden om er voor te zorgen dat de liefhebbers vooral niet de goede kant op beginnen te kijken. Het zou niet moeten gaan over of medicijnen of een natuurlijke aanpak, maar over de synergie die te halen is door zowel het een als het ander te optimaliseren wat betreft de toepassing ervan.

Medicijnen

De begeleiding van de duivensport op medisch gebied houdt voor de meeste dierenartsen op bij het voorschrijven van medicamenten aan zieke duiven. Niets mis met het voorschrijven van medicamenten aan zieke duiven. Als dierenarts ben ik maar wat blij dat we de mogelijkheid (nog) hebben om antibiotica voor te kunnen schrijven als er ziekte uitbreekt op een duivenhok. Net zozeer als de brandweer blij is met bluswater als er een uitslaande brand dreigt. Maar net als bij brand zou ook in de diergeneeskunde niet volstaan moeten worden met het blussen van branden, maar zou er ook aandacht moeten zijn voor de brandpreventie. Zo moet er ook niet steeds met ladderwagens en ander groot materieel uitgerukt worden voor een prullenbak die in de brand staat. Wat bedoel ik hiermee?

Paratyfusmanagement

De afgelopen jaren heb ik regelmatig aandacht besteed aan het onderwerp paratyfus. In deze tijd van het jaar blijft het echter het voornaamste onderwerp waar vragen over gesteld worden. In andere artikelen en nieuwsbrieven heb ik de symptomen reeds diverse keren uitgebreid besproken. Ik wil me in dit artikel dan ook vooral beperken tot het managen van deze complexe aandoening.

Paratyfus is een aandoening die veroorzaakt wordt door Salmonella typhimurium var. Copenhagen. In de kliniek krijg ik wel vaker opmerkingen van liefhebbers dat ze overtuigd zijn de ziekte opgelopen te hebben via bijvoorbeeld de kippen van de buurman. Daarbij gaan deze liefhebbers er dan aan voorbij dat de stam van de Salmonella die de duiven aan kan tasten soort specifiek is.

De Salmonella is een bacterie die het afweersysteem van de duiven voor grote problemen kan stellen. Ik heb deze bacterie, samen met de Stafylokok, dan ook wel vergeleken met een sluipmoordenaar. Deze bacteriën kunnen reeds langere tijd aanwezig zijn voordat problemen zich manifesteren. De bacterie zaagt aan de stoelpoten van het afweerorgaan, totdat er zich uiteindelijk problemen kunnen gaan voor doen. Zoals gezegd kan de bacterie dan al langere tijd geruisloos aanwezig zijn.