Verborgen (?) gebreken (2)

We hadden het in de vorige nieuwsbrief over duiven die ondanks goedbedoelde zorgen en met diverse antibioticakuren niet te helpen lijken te zijn. De ventilatie op het hok kan hierbij een verergerende factor zijn die genezing vertraagt dan wel de problematiek verergert.

Maar als we er van uitgaan dat het oorspronkelijk een vlieghok betreft waar goed op is gespeeld en waar voldoende prijzen werden behaald zonder overmatige kuren met antibiotica dan moet er een ander probleem achter steken.

Er zijn bij deze groep van problemen gevallen waarbij in de winter een paratyfuskuur gegeven is en verder niets (waarbij aangetekend dient te worden wat het nut hiervan eigenlijk is). Met het naderen van het vliegseizoen valt het op dat de duiven matig tot slecht trainen zonder aanwijsbare oorzaak. Ze hoeven geen verschijnselen te vertonen van luchtweg of andere problemen. Ze zitten vaak alleen wat slecht in de veren en het vlees is te blauw.

Bezoek aan de dierenarts levert mogelijk een beetje coccidiose op in de mest en wat geel in de krop. Dit wordt behandeld waarna er nauwelijks verbetering optreedt. Dan maar voor alle zekerheid toch een luchtwegkuur. Ook die helpt niet echt. Van Jan Piet of Klaas hoort men dan dat men dit of dat middel moet gebruiken want….,maar ook dat middel helpt niet. Dan maar Baytril want daarvan is immers bekend dat dit tegen alles helpt, is het niet? Verdorie de duiven vertonen nauwelijks verbetering. Een andere dierenarts spuit de duiven in. Dat lijkt even verbetering te geven maar..toch niet echt. Inmiddels heeft men de lijst niet echt geraakt en neemt de frustratie toe.

Het zijn toch verdikkie bewezen duiven wat is dat nou?

Als U bovenstaand relaas enigszins bekend voorkomt moet u eens gaan denken aan achterliggende virale oorzaken of schimmelinfecties door overmatig antibioticumgebruik. En, laat het niet waar zijn, uitselectie van staphylococcen door verkeerd antibioticumgebruik.

Ik kom het ieder jaar tegen. De problemen met de virale infecties wekken de indruk in ernst toe te nemen. Ik heb in eerdere nieuwsbrieven aangegeven dat het Circovirus sedert het begin van deze eeuw een rol speelt binnen de duivensport. Die virus kan van ouder op jong overgaan via het ei en zo voor een persisterende infectie op het hok zorgen. Het venijn van dit virus zit hem erin dat het de duiven gevoeliger maakt voor andere (virus) infecties. Infecties die zich dan ook langer in de duiven kunnen gaan ophouden. Te denken valt hierbij aan het Herpesvirus, influenzavirussen maar ook het Adenovirus en het paramyxovirus.

Doordat we sedert geruime tijd nu zelf de aanwezigheid van virussen bij de duiven kunnen vaststellen middels eenvoudige testen hebben we moeten vaststellen dat diverse hokken met chronische problemen, waaronder het slecht presteren, maar ook een toegenomen uitval, vaak virusdragers herbergen.

De ernst van dit probleem lijkt duidelijk afhankelijk te zijn van het aantal duiven.

Vaak horen we dat er met duiven van een probleemhok op een ander hok met veel minder duiven beduidend beter gepresteerd wordt. Hierbij spelen dus duidelijk de stressfactor en de populatiedruk een belangrijke rol. Ook kunnen hygiënische factoren een rol spelen. Waarmee gezegd dienst te zijn dat we moeten waken ervoor dat we vanwege de toename van het aantal duiven op de hokken de gezondheid niet te zeer moeten handhaven middels het gebruik van antibiotica. Een volstrekt ongewenste situatie.

Als we teruggaan naar het probleemhok met de slecht presterende duiven die curatief allerlei antibioticumkuren hebben gehad zonder noemenswaardig resultaat dan zal duidelijk zijn dat dit niet de weg is die men moet bewandelen.

Zeker niet als middels onderzoek is vast komen te staan dat er virussen als achterliggende oorzaken aanwezig zijn.

Wat in die gevallen nodig is, zijn is geduld en rust en ondersteuning van de natuurlijke afweer.

Het verstrekken van antibiotica bij virale infecties kan ingeval van duidelijke ziekte symptomen noodzakelijk zijn om de secundaire infecties te bestrijden maar het brengt de oplossing van het echte probleem geen stap dichterbij.

Iedereen die griep heeft gehad weet dat hij of zij ook nadat men zich redelijk voelt nog wekenlang niet tot topprestaties in staat is. Dit vergt hersteltijd. Zo is het ook bij onze duiven. In die gevallen met antibiotica een ‘oplossing’ trachten te forceren is het paard achter de wagen spannen.

De onnodige gift van antibiotica tast namelijk ook de darmflora aan die de duif nu juist goed kan gebruiken bij zijn herstel.

Hoe wel het herstel kunnen ondersteunen daar kom ik zo meteen op terug. Eerst nog enkele woorden over de aanwezige virussen. Hokomstandigheden, stressfactoren, aanwezigheid van het Circovirus, slechte hygiënische omstandigheden, infectiedruk door te veel duiven zijn factoren die er voor kunnen zorgen dat de duiven veel langer nodig hebben om over de virale infectiedruk heen te komen.

In deze gevallen is het waar mogelijk aan te bevelen grondig te vaccineren tegen de virussen waartegen een vaccin beschikbaar is. Momenteel zijn dit helaas alleen het Paramyxovirus en het Herpesvirus. We hebben het afgelopen jaar meerdere jarige duiven gezien die ondanks vaccinatie tegen het paramyxovirus dit virus toch bij zich droegen. De oorzaak hoeft daarbij in tegenstelling tot datgene wat menigeen denkt niet gelijk aan een slecht vaccin te wijten te zijn. Het circovirus speelt hierbij namelijk ook een rol van betekenis. Daar waar dit virus aanwezig lukt het de duiven niet om adequaat te reageren op een enting met het paramyxovaccin. De opgebouwde afweer is onvoldoende en de duiven kunnen dan min of meer symptoomloos drager worden van het paramyxovirus.

De aanwezigheid van dit virus maar ook van het Herpesvirus kan er toe bijdragen dat de duiven niet in vorm kunnen komen.

(wordt vervolgd)