Paniek
De afgelopen maanden werd ik meerdere keren gemaild of gebeld door liefhebbers, die vaak al driftig in de weer waren met luchtwegmiddelen bij hun duiven. Steevast was de klacht dat duiven terugkwamen van een (voor)vlucht of van een trainingsvlucht met toegeknepen ogen, krabbewegingen aan hun koppen en soms zelfs gekke vluchtbewegingen.
Doorvragen leverde dan vaak op dat men aan het kuren was tegen het geel met een drinkwater of voerkuur of met tabletten of capsules. Wat was in deze gevallen aan de hand. De duiven hadden geen mogelijkheid gehad om voldoende te drinken waardoor ze een te hoge concentratie van de geelmiddelen binnen kregen en dit leidde tot bijwerkingen. Oude gebruikers van Emtryl uit de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw zullen zich mogelijk deze beelden nog voor de geest kunnen halen. Want als daar maar ook iets te hoog werd gedoseerd konden dit soort bijwerkingen dramatisch op de voorgrond treden.
Maar hoe kan het dan dat dit nu ook weer gebeurt?
Open deuren of toch niet….?(2)
In de vorige nieuwsbrief heb ik een aantal probleempjes onder de aandacht gebracht die al eerder in oudere versies van de nieuwsbrief uitvoeriger besproken werden. Het viel me op, gezien het aantal reacties die de vorige nieuwsbrief opleverde, dat er toch een sterke behoefte bestaat aan de informatie die in de stukjes werd besproken. Reden dus om hier nog een vervolg op te schrijven.
Helderheid
Op de beurs in Houten werd ik, maar ook via de mail word ik de laatste tijd geconfronteerd met duivenmelkers, die me meedelen dat zij zelfs nog minder medicijnen verstrekken aan hun duiven dan ik in schema’s soms aangeef. Zelfs wordt er aangegeven dat er absoluut geen medicatie wordt gebruikt en dat ze toch zeer goede resultaten neerzetten.
De vraag is hoe mijn voorschrijven van medicijnen zich dan rijmt met
